فکر های الکی

کتاب 21 LESSONS FOR THE 21ST CENTURY  را که شروع کردم اینها به ذهنم رسید:

چرا با وجود پیشرفت تکنولوژی هنوز انسان ها مجبورن ماهی 160 ساعت کار انجام دهند؟ آیا همیشه این حجم از کار برای میلیارد ها انسان وجود خواهد داشت در حالی که به کمک تکنولوژی کارها با هزاران برابر سرعت و دقت و نیاز حداقلی به انسان ها انجام می شوند و به کمک اینترنت و چاپگر های سه بعدی هزینه تولید محصولات اندک و اندک تر می شوند. چه چیزی باعث میشود که بدون این که از ساعت کاری انسان ها کاسته شود همچنان چرخ اقتصاد بچرخد. از یک منظر این اتفاق نتیجه  مصرف گرایی بیش از حد انسان هاست و نتیجه تصمیمات کلان کسانی است که خط مشی جامعه را مشخص کردند و شبکه های اجتماعی به ابزاری برای عملی کردن خواسته هایشان تبدیل شدند و این سیاست ها هستند که اعمال مردم را شکل می دهند. از منظر دیگر، این حرکت در این مسیر، غیرقابل پیشیگری و تنها راه  برای حرکت موتور اقتصاد در دنیای حاضر بوده است. به هر حال به نظر می رسد این مسیر پایانی داشته باشد و احتمالا به نقطه ای میرسد که از چرخ اقتصاد که با سرعت وحشتناک در پیش میرود از محور خارج شود. چرا که هر چه بیشتر پیش میرویم قطار تکنولوژی سرعت بیشتری میگیرد و انسان های بیشتری را در باد خود باقی میگذارد. انسان هایی که نتوانستند با تغییرات وفق پیدا کنند و نقشی مناسب برای خود بیابند و فرصت دیگری نیز ندارند.