انتخاب، اهمال کاری، ترس
گاهی آدم سر انتخاب های مهم میمونه و نمی تونه میان گزینه ها جواب درست
رو پیدا کنه. بعد تصمیم میگیره که به جای انتخاب، اون تصمیم رو به تعویق
بندازه. این کار باعث میشه که وقتی آدم بعد یه مدت به خاطر جبر زمان، مجبور
به تصمیم گیری میشه از روی استیصال انتخاب رو انجام بده و حتی اگه اون
موقع بهترین تصمیم رو هم بگیره، مثل نوش دارو بعد مرگ سهراب میمونه و دیگه
یک تصمیم ارزشمند نیست و صرفا یک تصمیم از سر ناچاریه و احتمالا کلی افسوس
به خاطر تاخیر به همراه داره.
نقل قول معروقی هست که میگه:
Hard choice, easy life, easy choice, hard life
حالا این مشکل میتونه ناشی از اهمال کاری باشه یا ناشی از ترس از عواقب تصمیم به خاطر کمالگرایی یا خجالتی بودن. برای خودم هر دوش همزمان وجود داره:)
ولی
عامل دوم همیشه تاثیرگذارتر و مخرب تر بوده. از زمانی که یادم میاد من از
تصمیم گیری میترسیدم. از خرید ساده یک لباس و شلوار تا تصمیم های مهم مثل
تصمیم برای تحصیل و شغل و زندگی که یا به تعویق انداختم یا از زیر بار آن
ها شونه خالی کردم. مثلا همیشه ترجیح میدم خریدامو خانواده انجام بدن. یا
مثلا ترجیح میدم کمتر با بقیه ارتباط بگیرم تا کمتر قضاوت بشم. حتی گاهی از
گفتن حقیقت در مسائل بی ارزش هم ترس دارم و تصمیم سخت را نمیگیرم. تصمیم
های مهم تر که به کنار. تقریبا نزدیکانم رو دیوونه میکنم تا تصمیم مهمی را
بگیرم.
محتوای زیاد و راه حل های مختلفی برای این مسئله پیشنهاد
شده. مثلا نوشتن و فکر کردن به مسئله روی کاغذ، فکر کردن به ریشه ترس و ...
که گاها در بعضی مسائل می تونن کمک حال باشند ولی برا من جواب قطعی این مسئله نبودند.
من تلاش خودم رو برای بهبود این مسئله می کنم و داستان تلاشم رو سعی می کنم در وبلاگ منتشر کنم.
